25 maja - Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego
25 maja – tego właśnie dnia na całym świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego. Ustanowiony w celu uczczenia pamięci zaginionego 25 maja 1979 roku, 6-letniego Etana, którego tajemnicze zniknięcie poruszyło nie tylko całą społeczność Stanów Zjednoczonych ale i cały świat. Także po to, abyśmy pamiętali o wszystkich nieodnalezionych do dziś dzieciach i zrobili wszystko, aby skala tego zjawiska była jak najmniejsza.
Zaginięcia osób małoletnich w roku 2016 – skala zjawiska, przyczyny
| Ogólna liczba osób zaginionych w 2016 roku | Liczba małoletnich osób zaginionych | Liczba małoletnich osób odnalezionych | ||||
| 0-6 lat | 7-13 lat | 14-17 lat | 0-6 lat | 7-13 lat | 14-17 lat | |
| 19 453 | 490 | 980 | 5 476 | 492 | 1 000 | 5 477 |
W 2016 roku Policja odnotowała 19 453 zaginięć osób, z czego 6 946 stanowiły dzieci poniżej 18 roku życia. Liczba ta utrzymuje się na podobnym poziomie od kilku lat. Warto tutaj podkreślić, że większość z nich wraca do domu cała i zdrowa.
Jak widać na podstawie przytoczonych danych, spośród wszystkich zaginięć małoletnich 490 przypadków dotyczyło dzieci do 7 roku życia, gdzie zdecydowanie najczęstszą przyczyną zaginięć był brak należytej opieki ze strony dorosłych. Wśród tej najmłodszej grupy wiekowej dominującym zjawiskiem są także tzw. porwania rodzicielskie. Fundamentem tych spraw jest najczęściej konflikt między rodzicami, którzy nie bacząc na dobro dziecka, prowadzą ze sobą otwartą wojnę.
W samym 2016 roku odnotowano 595 zaginięć osób małoletnich związanych z porwaniem rodzicielskim. Zdarza się, że jedno z rodziców tak skutecznie ukrywa się z dzieckiem, że drugi rodzic, mając pełnię praw rodzicielskich, nie ma z nim kontaktu przez kilka miesięcy czy nawet wiele lat.
Najliczniejszą grupę zaginionych małoletnich stanowią dzieci w wieku od 14 do 17 lat – w roku 2016 odnotowano 5 476 takich zaginięć. Głównym ich powodem były celowe ucieczki z domów rodzinnych, domów dziecka i czy różnego rodzaju placówek opiekuńczo-wychowawczych. Zdarza się, że pomimo dużego zaangażowania w odnalezienie zaginionego nastolatka nie tylko samej Policji, ale także innych podmiotów czy osób, młody człowiek ucieka wielokrotnie i ukrywa się. Czasem okoliczności wskazują na wsparcie „uciekiniera” ze strony swojej biologicznej rodziny, nie zgadzającej się z decyzją o umieszczeniu dziecka w ośrodku, czy w rodzinie zastępczej. Warto jednak podkreślić, że zazwyczaj za każdą sprawą związaną z ucieczką osoby małoletniej kryje się dużo większy i złożony problem, wymagający nie tylko działań samej Policji ale kompleksowego, instytucyjnego podejścia gwarantującego dziecku bezpieczne, pełne miłości i akceptacji dzieciństwo, a także okres dorastania. Wiele zależy od nas, dorosłych, od tego ile czasu i uwagi poświęcimy naszym dzieciom i jak ukształtujemy nasze relacje z nimi.
W przypadku małych dzieci najczęściej wystarczy zadbać o ich bezpieczeństwo. Nie dopuścić do sytuacji zagubienia czy związanego z nim ryzyka stania się przez dziecko ofiarą wypadku losowego lub, co na szczęście dzieje się o wiele rzadziej, zdarzenia kryminalnego.
Każde zaginięcie jest inne, istnieje wiele przyczyn i powodów, dla których giną małoletni. Każda z takich spraw jest rozpatrywana i prowadzona przez Policję indywidualnie. Pocieszający jest fakt, że większość z tych zdarzeń znajduje pomyślny finał - 95% zaginionych dzieci w ciągu 7 dni trafia z powrotem do swoich domów.
(KGP)